بررسی عوامل مؤثر در نگرش زنان نسبت به آپارتمان نشینی در شهر یزد (مطالعه تطبیقی زنان ویلانشین و آپارتمان نشین)

مقاله ی حاضر با هدف مطالعه ی تطبیقی عوامل مؤثر در نگرش نسبت به آپارتمان نشینی در میان زنان شهر یزد تنظیم شده است. روش این تحقیق پیمایشی است؛ داده ها با ابزار پرسش نامه و با استفاده از شیوه ی نمونه گیری دو مرحله ای که در مرحله ی اول خوشه ای و در مرحله ی دوم در داخل خوشه های انتخابی به روش سیستماتیک از 384 نفر از زنان متأهل شهر یزد گردآوری شده است. بر اساس یافته های تحقیق، میانگین نگرش زنان نسبت به آپارتمان نشینی، از حد متوسط پایین تر است و زنان آپارتمان نشین در مقایسه با زنان ویلایی نشین، نگرش مثبت تری نسبت به آپارتمان نشینی دارند. نگرش نسبت به آپارتمان نشینی با متغیرهای سن، بعد خانوار، بهره مندی از وسایل ارتباط جمعی، فرهنگ آپارتمان نشینی و مشارکت اجتماعی همبستگی معنادار دارد. در مقابل، متغیرهای پایگاه اقتصادی- اجتماعی و رضایت از زندگی آپارتمانی با میزان نگرش نسبت به آپارتمان نشینی رابطه ی معناداری را نشان نداد. نتایج حاصل از کاربرد تحلیل رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر نیز نشان داد که متغیرهای نوع مسکن (آپارتمانی بودن) (0/384)، فرهنگ آپارتمان نشینی (0/232)، رضایتمندی از زندگی آپارتمانی (0/155)، بهره مندی از رسانه های جمعی (0/048)، و سن (0/020) به عنوان تعیین کننده ترین عوامل تأثیرگذار در میزان نگرش نسبت به آپارتمان نشینی هستند و در مجموع توانسته اند 0/33 درصد از تغییرات متغیر ملاک را توضیح دهند.